REAL TIME |

Weather Icon

Η ζωή στο Κουρδιστάν μέσα από τους στίχους του Σερντάρ

Η ζωή στο Κουρδιστάν μέσα από τους στίχους του Σερντάρ

Το Ντιγιαρμπακίρ, πατρίδα του Σερντάρ, είναι η πρωτεύουσα του τουρκικού Κουρδιστάν

Ένας ποιητής με ρόζους στις παλάμες
Της Μιράντας Λυσάνδρου
Τον Σερντάρ, 31 ετών από το Ντιαρμπακίρ, “πρωτεύουσα” του τουρκικού Κουρδιστάν, τον γνώρισα στο σεμινάριο στη Λεμεσό για τους πολιτικούς πρόσφυγες. Είναι Κούρδος και ήταν φυλακισμένος για επτά χρόνια στις φυλακές της Τουρκίας λόγω της δράσης του ως αγωνιστής του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) για τα δικαιώματα του λαού του. Μετά την αποφυλάκισή του είχε καταταγεί αναγκαστικά στον τουρκικό στρατό αλλά βρήκε τρόπο να δραπετεύσει από τη νέα φυλακή του και να έρθει λαθραία στην Κύπρο. Είναι αναγνωρισμένος πολιτικός πρόσφυγας. Ένας από τους 195. Πρόσφυγας από το…Κουρδιστάν και η αρραβωνιαστικιά του Μάρθα, την οποία γνώρισε στην Κύπρο όπου βρίσκεται μαζί με την οικογένειά της. Η Μάρθα είναι 19 χρόνων και είναι μαθήτρια του Λυκείου. Παίζει ρόλο διερμηνέα ανάμεσα σ’ εμένα και τον Σερντάρ. Μεταξύ τους μιλάνε τουρκικά.

“Καλά, γιατί δεν μιλάτε στη γλώσσα σας;” ρωτώ.
Απαντά η Μάρθα. “Εμείς τη δική μας γλώσσα μετά από χρόνια τη μάθαμε. Κι ακόμη δυσκολευόμαστε. Γι’ αυτό μιλάμε τουρκικά. Προσωπικά άρχισα να μιλώ κουρδικά σε μεγάλη ηλικία. Άρχισα να μαθαίνω τη γλώσσα μου όταν ήρθαμε Κύπρο. Στην Τουρκία απαγορεύεται να μιλούμε κουρδικά δημοσίως. Στα σχολεία μαθαίνουμε τούρκικα. Αν μιλάς την κουρδική είσαι παράνομος. Προσπαθούν οι γονείς μας στο σπίτι να μας μάθουν κουρδικά, αλλά είναι δύσκολο”.
Έχει δίκαιο η Μάρθα. Είναι δύσκολο γιατί πρώτη γλώσσα είναι εκείνη που μαθαίνεις στο σχολείο. Και δεν είναι δύσκολο να γίνει “μητρική”. Ένας “έξυπνος” τρόπος να σε αναγκάσουν να “αποποιηθείς” την εθνική σου καταγωγή.

Η μοίρα του Κούρδου
Πέραν της φιλίας που έχει αναπτυχθεί μεταξύ μας, ο Σερντάρ ήθελε να συναντηθούμε για να συζητήσουμε για το ενδεχόμενο να γράφει κάποιο άρθρο στην εφημερίδα. Λιγάκι δύσκολο, αν αναλογιστεί κανείς πως δεν μιλά σχεδόν καθόλου ελληνικά. Όπως μου είπε δουλεύει σκληρά όλη την ημέρα στις οικοδομές -αυτή την περίοδο φυσικά είναι άνεργος- και το απόγευμα που είναι ορισμένα τα μαθήματα ελληνικής για τους μετανάστες δυσκολεύεται να τα παρακολουθήσει. Γράφει στην τουρκική. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Γράφει ποίηση για την ελευθερία και άρθρα για τον αγώνα των Κούρδων. Τώρα σκέφτεται να γράψει κι ένα μυθιστόρημα. Έχει το story. Το ζει από τότε που γεννήθηκε. Μια ιστορία αγώνα, αντάρτικου, φυγής κι αγάπης. Τη στιγμή που πάει να ανάψει τσιγάρο βλέπω τα χέρια του. Είναι γεμάτα ρόζους. Απ’ τη σκληρή δουλειά. Συνήθως τα χέρια των ποιητών είναι απαλά. Σαν μετάξι. Δεν πιάνουν μυστρί, αλλά μολύβι. Σε καιρούς ειρήνης. Η ποίηση για τον Σερντάρ και τους Κούρδους γράφεται με αίμα και θυσία. Είτε στο αντάρτικο στα βουνά, είτε στην ομηρία, είτε στην ξενιτιά.

“Η ζωή είναι ένα έργο μελοδράματος / η γη είναι η σκηνή όπου διαδραματίζεται / κι εσύ παίζεις τους ρόλους σου / άλλοτε έναν βασιλιά / άλλοτε έναν γελωτοποιό / πολλές φορές τον τρελό / δεν έχεις όμως το δικαίωμα να επιλέξεις ρόλο σε αυτό το παιγνίδι / όλα είναι διαβασμένα από πριν / και εξαγγέλλονται με ένα φιρμάνι από τους ουρανούς / από τους Θεούς βασιλιάδες / κλάμα, αίμα, θάνατος / κι ενώ η γη ήταν ένας όμορφος κήπος από λουλούδια / όλοι κόβουν από αυτόν τα άνθη της ευτυχίας και της ειρήνης / η ζωή καταντά να είναι ένα θέατρο χωρίς πνοή, γεμάτη δάκρυ”

Η ελευθερία
Ένα δικό του ποίημα σε ελεύθερη μετάφραση. Βγάζει την απαισιοδοξία του, αλλά ταυτόχρονα αποδίδει τις κακουχίες του κόσμου στη μοίρα. Ίσως αυτό το φιρμάνι του Θεού κάποτε αλλάξει κι οι άνθρωποι, σε μια κοινή πατρίδα, να ζήσουν ελεύθεροι. Όπως δεν κατάφερε να ζήσει εκείνος στον τόπο του. Έχει άλλα έξι αδέλφια. Πολυμελής οικογένεια. Ο πατέρας του δούλευε στα χωράφια κυρίως αλλά και στον τομέα της μεταφοράς πετρελαίου. Είναι στέλεχος του PKK. Η μητέρα του είναι νοικοκυρά. Έχει να τη δει από τότε που ήταν στη φυλακή. Πριν φύγει λαθραία απ’ την Τουρκία δεν πρόλαβε να την αποχαιρετίσει. Τον ρώτησα γιατί ανέβηκε στα βουνά και γιατί πήρε τα όπλα. Δεν μπορούσε να πολεμήσει ειρηνικά; “Αν ζούσες εκεί όλα αυτά τα βάσανα που μας έκαναν, παίρνοντας τη γη μας με τη βία και υποχρεώνοντάς μας να συμπεριφερόμαστε σαν να είναι οι αφέντες μας, κι εσύ το ίδιο θα έκανες. Αν ήσουν κατώτερος από τους Τούρκους περνούσες καλά, αλλά αν ήθελες να είσαι ίσος, σε βασάνιζαν”. Στρατολογήθηκε από τα 14 του χρόνια. Πρώτα ως αγωνιστής στο κόμμα και μετά ως αντάρτης στα βουνά. “Δεν μπορώ να πω ότι ένιωθα ικανοποιημένος. Αλλά όταν βλέπεις όλη αυτή την αδικία, όταν σκοτώνουν ανθρώπους γύρω σου, τον γείτονά σου, δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια. Θυμώνεις. Και παίρνεις κι εσύ το όπλο”. Ο Σερντάρ έχει διαβάσει πολύ στη ζωή του. Ακόμη και όταν βρισκόταν στις τουρκικές φυλακές για επτά χρόνια διάβασε αρχαία ελληνική ιστορία.
“Η ελευθερία” μας λέει, “δεν είναι να μπορείς να γυρίζεις όπου θες και να μπορείς ήσυχα πίνεις έναν καφέ. Για να μιλήσεις για ελευθερία πρέπει να γνωρίζεις την ιστορία. Και οι Κούρδοι ήταν αυτόχθονες κάτοικοι της περιοχής. Πολέμησα, λοιπόν, για το λαό μου. Για το δικαίωμα να ζήσω εκεί σε ένα αυτόνομο Κουρδιστάν. Πολέμησα για τους αδικημένους όλου του κόσμου. Πολέμησα με το όπλο στα βουνά και ξέρω ότι δεν είναι καλό πράγμα. Γι’ αυτό θέλω να γράψω ποιήματα και ένα πολιτικό βιβλίο με ιστορίες ανθρώπων της δικής μου γενιάς του. Ένα βιβλίο που θα μιλά για την ειρήνη.”
ΠΟΛΙΤΗΣ

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube