του Κώστα Πικραμένου
http://endoturkika.blogspot.com
Στις αρχές κάθε χρόνου δημοσιεύονται οι εκθέσεις Διεθνών και Μη Κυβερνητικών Οργανισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από το 1990 και μετά (βλέπε πτώση Ανατολικού Συνασπισμού – ΕΣΣΔ)όλες οι εκθέσεις είτε Δια-κρατικές (ΟΗΕ, Συμβούλιο Ευρώπης, ΟΑΣΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, State Department) είτε Κοινωνίας πολιτών (Διεθνής Αμνηστία, Human Rights Watch, Παρατηρητήριο Ελσίνκι κλπ) περιλαμβάνουν σταδιακά στοιχεία, αναφορές, καταγγελίες, περιγραφές για παράβαση ατομικών δικαιωμάτων “μειονοτικού ενδιαφέροντος” είτε παράβαση μειονοτικών δικαιωμάτων σε συλλογικό επίπεδο.
Είναι αλήθεια ότι οι “πηγές” των συντακτών των εν λόγω εκθέσεων είναι grosso modo οι ίδιες. Άλλωστε πολλές εκθέσεις επαναλαμβάνονται σχεδόν “χωρίς ανανέωση” κάθε…χρόνο. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δε μειώνει το κύρος και τη σοβαρότητα των εν λόγω αναφορών και στοιχείων. Αντιθέτως η επανάλυψη τους “παγιώνει” τη πεποίθηση ότι όσα είχαν καταγραφεί από το 1990 και μετά ισχύουν και η κατάσταση επιδεινώνεται.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο καλύτερος μηχανισμός εμπέδωσης της άποψης ότι η Ελλάς καταπιέζει τις “μειονότητες” είναι οι καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ εις βάρος της χώρας μας. Αυτό συμβαίνει διότι το ΕΔΑΔ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) χαίρει οικουμενικής αποδοχής και εκτίμησης για την ανεξαρτησία και αμεροληψία κατά τη λήψη των αποφάσεων του. Τόσο η καταδικαστική απόφαση του ΕΔΑΔ (εις βάρος της Ελλάδας) για το “Σπίτι Μακεδονικού Πολιτισμού” όσο και για τη “Τουρκική Ένωση Ξάνθης” αλλά και τη “Ένωση Τούρκων Γυναικών Ροδόπης” δικαιώνουν όσους υποστηρίζουν ότι η Ελλάς τους καταπιέζει. Για τη Διεθνή κοινότητα οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ υπερ-αρκούν για να “βάλει την Ελλάδα στο μικροσκόπιο” των ετησίων εκθέσεων της.
Τα κοινοβουλευτικά κόμματα αλλά και η εκάστοτε κυβέρνηση δέχονται σχεδόν αμήχανα και μοιρολατρικά τις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών. Η αντίδραση τους κυμαίνεται από τη θέση του ΛΑΟΣ “περί επέμβασης των ξένων στα εσωτερικά μας (βλέπε Γεωργιάδης Άδωνις) μέχρι τη θέση της κυβέρνησης της ΝΔ “Οι επιδόσεις μας δεν εξαρτώνται από τα εύσημα ή τις επικρίσεις άλλων” (βλέπε Ντόρα Μπακογιάννη). Σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο αντίδρασης κυμαίνονται και τα άλλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ).
Ουδείς εξ αυτών θέλει να λάβει μία “καθαρή και σαφή” θέση που θα προσδιορίζει την κρατική πολιτική έναντι όσων προσδιορίζονται ως “μειονοτικοί”. Ο λόγος είναι πασιφανές: το εκλογικό κόστος. Το αποτέλεσμα όμως εκθέτει χρόνο με το χρόνο τη χώρα μας και προκαλεί ειρωνικά σχόλια και αιχμές στα διεθνή φόρα όταν η Ελλάδα κατηγορεί τους γείτονες της για τη “μειονοτική” τoυς πολιτική.
Αν θέλουμε να καταλήξουμε Τουρκία, δηλαδή πρωταθλητής καταδικαστικών αποφάσεων στο ΕΔΑΔ και σταθερά “μαύρο πρόβατο” διεθνών ανθρωπιστικών οργανισμών είναι πολύ εύκολο να γίνει: Συνεχίζουμε να “κάνουμε το κινέζο…”. Τι θα συμβεί όμως; Οι εξτρεμιστικές ομάδες που δραστηριοποιούνται εντός των “μειονοτικών κύκλων” και παραμένουν προς το παρόν μειοψηφία θα κερδίζουν πόντους-υποστηρικτές μέρα με τη μέρα. Η Τουρκία είναι το καλύτερο παράδειγμα επ’αυτού καθώς πλήρωσε το τίμημα της “κεμαλικής” της πολιτικής με 40000 νεκρούς από το 1984 και ύστερα. Σήμερα εκπέμπει το πρώτο τουρκικό κρατικό κανάλι στα κουρδικά!!!
Άραγε θα υπήρχε το PKK αν είχε γίνει το απαραίτητο “δημοκρατικό άνοιγμα” κατά τη διάρκεια των δεκαετιών ’60-’70;
Το επιχείρημα ότι πίσω από τους “μειονοτικούς” κρύβονται κράτη όπως τα Σκόπια και η Τουρκία δε μπορεί να σταθεί από μόνο του καθώς στη διεθνή σκηνή υπάρχουν “μειονοτικά κινήματα” και χωρίς αδελφό γειτονικό κράτος – προστάτη (Κούρδοι, Βάσκοι, Ταμούλ, Θιβετιανοί κλπ). Επομένως ο λόγος ύπαρξης μειονοτικών κινημάτων είναι καθαρά η ύπαρξη γλωσσικής – πολιτιστικής ιδιαιτερότητας. Η συντριπτική πλειοψηφία των “μειονοτικών” δεν επιθυμεί αποσχίσεις, ένοπλη δράση και αντάρτικο. Θέλει μόνο σεβασμό και αναγνώριση της ιδιαιτερότητας της.
Η σημερινή γενιά έχει τεράστιες ευθύνες έναντι των επερχόμενων όχι μόνο για τη διαχείριση του περιβάλλοντος αλλά και των “μειονοτικών ρευμάτων” προκειμένου ο θρήνος και η τραγωδία που ζουν η Ισπανία, η Τουρκία, η Σερβία, η Ρωσία, η Σρι-Λάνκα να μη περάσει τα σύνορα μας.
Μέχρι τότε ας συνεχίσουμε να ομφαλοσκοπούμε και να κυνηγούμε “Σέχτες” και απαγωγείς…