Του Ντίνου Τουμάζου
Μπορεί η μεμψιμοιρία να αποτελεί ένα από τα αρνητικά γνωρίσματα της φυλής μας, μπορεί τα αναμφιβόλως (πολλά) κακώς κείμενα να μας προκαλούν θλίψη ή και απόλυτα δικαιολογημένη αγανάκτηση. Ωστόσο κάποια γεγονότα είναι ικανά να μας χαροποιήσουν, να μας κάνουν περήφανους, να αναπτερώσουν το ηθικό μας, να τονώσουν την αισιοδοξία μας, να οξύνουν τον προβληματισμό μας.
Ένα τέτοιο γεγονός αποτελεί η πρόσφατη βράβευση του καθ’ όλα άξιου διπλωμάτη και λογοτέχνη Γιώργου Βέη από την Ακαδημία Αθηνών για την…εμπνευσμένη ποίησή του. Του ανθρώπου που είχαμε την τύχη να υπηρετήσει την Ελλάδα στην Αυστραλία και να αφήσει τη σφραγίδα του στα εδώ δρώμενα με την πνευματικότητά του, αποδεικνυόμενος ένας από τους καλύτερους πρεσβευτές του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής πολιτείας.
Άνθρωπος με ευρεία παιδεία, ευαισθησία και ανοικτούς ορίζοντες, ικανός να κατανοήσει και να εκτιμήσει την αξία κάθε πολιτισμού, γίνεται με τα πλήρη ουσιαστικών νοημάτων ταξιδιωτικά του κείμενα και την εκπληκτική του ποίηση ο ενδιάμεσος για να κατανοήσουμε κι εμείς τη θέση μας στον κόσμο, το χρέος μας στην οικουμένη και στην πατρίδα μας. Κι όλα αυτά χωρίς διδακτισμό, χωρίς στόμφο, αλλά με σοφία που πηγάζει από τη γνώση ενός πολίτη του κόσμου, δηλαδή ενός αληθινού, γνήσιου Έλληνα.
Εν τέλει, ο συνδυασμός διπλωματικής ιδιότητας και ανθρώπου του πνεύματος στο πρόσωπο του Γιώργου Βέη φέρνει αναπόφευκτα στο νου μας επιφανείς Έλληνες που τίμησαν εξίσου και τα δύο, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Ίωνα Δραγούμη, τον Γιώργο Σεφέρη. Και ίσως, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, ενδείκνυται να ανατρέξουμε στην πολιτική φιλοσοφία του Πλάτωνα και να προβληματιστούμε για την ορθότητα της θεωρίας του. Ότι δηλαδή τα δεινά των κοινωνιών θα εκλείψουν όταν οι φιλόσοφοι γίνουν πολιτικοί ηγέτες ή όταν οι πολιτικοί ηγέτες γίνουν φιλόσοφοι. Εκείνο πάντως που προβάλλει ξεκάθαρα είναι η ευεργετική επίδραση του πεπαιδευμένου ανθρώπου κατά την άσκηση εξουσίας και δη πολιτικής. Γιατί ποιος αμφιβάλλει ότι η εξουσία πρέπει να ασκείται από σώφρονες, οι οποίοι φτάνουν στην πολιτική αρετή μέσω της παιδείας;
Ευχή: Να επιβραβεύονται οι πράγματι άξιοι (όπως εν προκειμένω) και να επιδρά ευρέως το έργο τους στο πνεύμα και στο ήθος όλων μας, των κυβερνώντων ασφαλώς μη εξαιρουμένων!