Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Η Τουρκία έχει περιπέσει στην κατηγορία των θεμάτων Β΄επιλογής. Διόλου δεν μας εντυπωσιάζει, δεν μας απασχολεί καν, ότι πριν από ελάχιστο καιρό ο Ερντογάν γινόταν δεκτός ως ο νέος «ευρωπαίος πολιτικός» ενώ τώρα, οι ίδιοι άνθρωποι στην Αθήνα, τον καταγγέλλουν ως εθνικιστή που τα «έκανε πλακάκια» με το «βαθύ κράτος» των στρατηγών. Αλλά είναι, φαίνεται, σύνηθες να «παραπλανιούνται» οι υπουργοί (και οι αποκάτω) στη χώρα μας χωρίς να την πληρώνει κανείς. Τώρα διακηρύσσουμε πομπωδώς ότι ο εθνικισμός του Ερντογάν απομακρύνει την Τουρκία από την ένταξη, λες και οι Τούρκοι περίμεναν…από μας να το μάθουν. Λες και έσβησαν από τη μνήμη τους την πολιτική της «Υψηλής Πύλης», με παράδοση 600 ετών.
Λένε, λοιπόν, στην Αθήνα ότι ο Ερντογάν με τον εθνικισμό του ορθώνει φράχτες στην προσέγγιση της Τουρκίας με την Ευρώπη. Αλλά δεν είναι διόλου έτσι. Αντιθέτως, η προσκόλληση του ισλαμικού κόμματος στις Ένοπλες Δυνάμεις παρέχει εγγυήσεις στη Δύση ότι η Τουρκία ούτε θα στραφεί προς τον ισλαμικό, αραβικό, φονταμενταλισμό ούτε θα επιτρέψει να αναπτυχθούν τέτοιες τάσεις στο εσωτερικό. Οι Ένοπλες Δυνάμεις στην Τουρκία παραμένουν ο θεματοφύλακας του φιλοδυτικού προσανατολισμού της χώρας και ο εναγκαλισμός του Ισλαμικού κόμματος με το Στρατό, της Θρησκείας με το κοσμικό κράτος, εγγυάται την παραμονή της χώρας στο δυτικό στρατόπεδο χωρίς παρασπονδίες. Επί πλέον δημιουργεί την απαραίτητη συναίνεση για να αντιμετωπιστεί το «εθνικό θέμα» του Κουρδικού.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Οτσαλάν, ηγέτης των Κούρδων ανταρτών, τώρα θυμήθηκε να ζητήσει αποζημίωση από την Ελλάδα, υποδηλώνοντας ότι στην εθνική συναίνεση μπορεί να συμβάλλει και η «άτακτη» μερίδα των Κούρδων. Ο Οτσαλάν, σε ρόλο Μαντέλα. Ούτε είναι τυχαίο ότι η Γερμανία θέλει να συμπεριληφθεί η Τουρκία στους G8+8, τη λέσχη των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη. Έτσι η Τουρκία θα σταθεροποιηθεί (και ισχυροποιηθεί) στο πλαίσιο της ευρύτερης δυτικής συμμαχίας και ταυτόχρονα η Γερμανία θα ενισχύσει την επιρροή της στην Άγκυρα ενώ οι ΗΠΑ επισείουν τον Κουρδικό αποσχιστικό κίνδυνο. Οι δυτικοευρωπαίοι, ο Στρατός και ο Ερντογάν συγκλίνουν στην «ειδική σχέση» Τουρκίας-ΕΕ. Μόνο η Ελλάδα υποστηρίζει πλέον την τουρκική ένταξη διακινδυνεύοντας να γίνει γραφική. Αν η Ευρώπη αποκτήσει ισχυρή επιρροή στην Τουρκία, τότε η Ελλάδα δεν θα είναι η μοναδική, προνομιακή, δίοδος για το ρωσικό πετρέλαιο προς την ΕΕ. Η Τουρκία, ακόμα και εκτός ΕΕ, θα νιώθει ζεστή την δυτικοευρωπαϊκή αγκαλιά και η πολιτική μας ηγεσία θα έχει «παραπλανηθεί» και πάλι.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, τη Δευτέρα, 15-12-08