Ο Υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ κ. Αντόνιο Μιλόσοσκι, παραχώρησε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό της Deutsche Welle. Το κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:

Κύριε Μιλόσοσκι, οι διαπραγματευτές σας παρουσίασαν στον κ. Νίμιτς τη θέση της «Μακεδονίας» αναφορικά με την τελευταία του πρόταση. Τι είδους αντίδραση αναμένετε από την Αθήνα;

Δεν θα σχολιάσω την αντίδραση από την Αθήνα. Δεν έχουμε ιδιαίτερες προσδοκίες. Ωστόσο, δεν θα αισθανόμουν έκπληξη αν εμφανιστούν να πιστεύουν ότι μια ελληνική προσταγή, δηλαδή μια επιβεβλημένη λύση, αποτελεί συμβιβασμό. Δεν θα δώσω λεπτομέρειες για τη θέση της «Μακεδονίας». Έχει ήδη παρουσιαστεί. Τώρα είναι η σειρά της Αθήνας και περιμένουμε τη…θέση της για τη συμμετοχή στη διαδικασία υπό τον διαμεσολαβητή Νίμιτς.

Υπάρχει δυνατότητα περαιτέρω διμερούς επικοινωνίας σε υπουργικό επίπεδο; Αναφέρομαι στη συνάντησή σας με την κα Μπακογιάννη στο Παρίσι.

Ποτέ δεν αποφύγαμε δυνατότητες διμερούς επικοινωνίας σε οποιοδήποτε επίπεδο. Ωστόσο, μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι υπάρχει έλλειψη ειλικρινούς θέλησης από την πλευρά της Ελλάδας, θέλησης ώστε η διμερής επικοινωνία να έχει ως αποτέλεσμα την πρόοδο σε συγκεκριμένα διμερή ζητήματα, όχι απαραίτητα σχετικά με το ζήτημα του ονόματος – μπορεί να αφορούν την οικονομία, το εμπόριο, την παιδεία, τον πολιτισμό. Για παράδειγμα, η «Μακεδονία» επιθυμεί εδώ και αρκετά χρόνια το άνοιγμα νέας συνοριακής διόδου στην περιοχή κοντά στη λίμνη Πρέσπα, στο πέρασμα του Μάρκοβα Νόγκα. Οι ελληνικοί δήμοι σε αυτή την περιοχή επιθυμούν και αυτοί να ανοίξει, αλλά είναι προφανές ότι, λόγω έλλειψης πολιτικής θέλησης, αυτό το συγκεκριμένο βήμα προς τα εμπρός έχει σταματήσει.

Θα αποδεχόταν η «Μακεδονία» αλλαγή στο όνομα αν δεν ετίθετο σε κίνδυνο η εθνική ταυτότητα;

Η εθνική ταυτότητα, η γλώσσα και το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού είναι σημαντικά για εμάς, αλλά είναι επίσης σημαντικό ότι 125 χώρες ανά τον κόσμο έχουν αναγνωρίσει το συνταγματικό όνομα της «Μακεδονίας». Επιμένουμε στη θέση μας ότι μόνο η Δημοκρατία της Ελλάδας έχει πρόβλημα με το συνταγματικό όνομα της «Μακεδονίας» και, λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη διμερή διάσταση, πιστεύουμε ότι η λύση θα πρέπει να εμπεριέχεται σε αυτό το διμερές πλαίσιο.

Αυτό σημαίνει επιστροφή στη «διπλή φόρμουλα»;

Πιστεύουμε ότι τα επιχειρήματα που υποστηρίζουν τη «διπλή φόρμουλα» ως πιθανό συμβιβασμό είναι κατάλληλα και δεν βρίσκουμε το λόγο γιατί δεν μπορούν να επανεξεταστούν και να γίνουν αποδεκτά από έναν ευρύτερο κύκλο πολιτικών στη «Μακεδονία», οι οποίοι εργάστηκαν άοκνα για την ενδυνάμωση αυτής της θέσης πριν από 15 χρόνια.

Φοβάστε μήπως κάποιες από αυτές τις 125 χώρες που αναφέρατε προηγουμένως μπορεί να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Μεξικού και να ανακαλέσουν την απόφαση αναγνώρισης της «Μακεδονίας» με το συνταγματικό της όνομα;

Αυτές είναι διεθνείς συμφωνίες. Όταν ολοκληρώνεται μια συμφωνία για σύναψη διπλωματικών σχέσεων, έχει το βάρος μιας διεθνούς συνθήκης που συνάπτεται μεταξύ δύο χωρών και έτσι πιστεύω ότι καμία κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης του Μεξικού, δεν επανεξέτασε ή άλλαξε την απόφασή της για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με τη «Μακεδονία» υπό το συνταγματικό της όνομα. Αντίθετα, κατά τους τελευταίους 12 μήνες, ο Καναδάς έλαβε την απόφαση να αναγνωρίσει το συνταγματικό όνομα της «Μακεδονίας», ενώ οι διπλωματικές σχέσεις με τη Χιλή συνήφθησαν υπό τη συνταγματική ονομασία.
Αναδημοσίευση από το http://www.anixneuseis.gr