Χάρτης της Μεγάλης Τουρκίας, όπως τον σχεδίασαν εθνικιστικοί κύκλοι το 2007
Με αφορμή την παγίδα που έστησαν οι Τούρκοι στα ανοικτά του Καστελόριζου και αναδιπλώθηκαν αφού πήραν αυτό που είχαν θέσει ως στόχο (εκμαίευση της θέσης της Ελλάδος για τις συντεταγμένες της υφαλοκρηπίδας), δημοσιεύουμε άρθρο-ανάλυση του Κέντρου Μελετών Διεθνών Σχέσεων (INAF), που λειτουργούσε ως παράρτημα του τουρκικού γενικού επιτελείου και της ΜΙΤ.

Η αλήθεια που κρύβεται πίσω από την επιμονή που επιδεικνύει η Ελλάδα στα θέματα του Αιγαίου και της Κύπρου

13 Αυγούστου 2000

Με τη συμφωνία του Ελσίνκι, που υπογράφηκε το Δεκέμβρη του 1999, ζητήθηκε από την Τουρκία η επίλυση των προβλημάτων της με την Ελλάδα κατά τη διάρκεια και μέσα στα πλαίσια της διαδικασίας εισδοχής της στην Ε.Ε.
Η Ελλάδα από την πλευρά της προσπαθεί να επιβάλλει την άποψη ότι τα προβλήματα δεν πρέπει να επιλυθούν σε διμερές επίπεδο, δηλαδή με διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών όσο διαρκεί η διαδικασία εισδοχής της Τουρκίας στην Ε.Ε., αλλά μεταξύ της Τουρκίας και της Ε.Ε.. Οι δε Ευρωπαίοι με τη σειρά τους επιδεικνύουν μια στάση παρόμοια με αυτή των Ελλήνων στο θέμα αυτό.

Τι είναι αυτό που επιζητούν από την Τουρκία;

– Να μην αντιδράσει στην επεκτατικότητα της Ελλάδας στο Αιγαίο και στην πρόθεσή της να επεκτείνει το εύρος των χωρικών της υδάτων στα 12 ν. μ.
– Να αποχωρήσει από την Κύπρο στην οποία εξασφάλισε την ειρήνη το 1974 και να την εγκαταλείψει στην ελληνική κυριαρχία.

Με αυτό το σχέδιό της η Ελλάδα, εξασφαλίζοντας και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκή Ένωσης, αποσκοπεί στα εξής:

– Στην περικύκλωση της Τουρκίας από Δυσμάς και από Νότο.
– Στον έλεγχο των θαλάσσιων αξόνων διασύνδεσης της Τουρκίας με τον κόσμο.
– Στην απομόνωση της Τουρκίας από την Ευρώπη και τον κόσμο.
– Στη μετατροπή της Τουρκίας σε ένα τυπικό μεσανατολικό κράτος.

Οι Ευρωπαίοι με τη σειρά τους υποστηρίζουν την ελληνική πολιτική επειδή πιστεύουν ότι έτσι θα ενισχυθούν οι αγώνες που κάνουν για να απομακρύνουν τους Τούρκους από την Ανατολία, η οποία είναι πατρίδα τους από το 900 μ.Χ., και να τους ξαναπετάξουν στις στέπες της Κ. Ασίας, εκεί από όπου ήρθαν.
Για την ενοποίηση της Τουρκίας με το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα σημαντικό ρόλο παίζει το θαλάσσιο εμπόριο, αφού η Τουρκία είναι χώρα που βρέχεται από θάλασσα από τρεις πλευρές. Τα τρία σημαντικά λιμάνια από τα οποία διεξάγεται το θαλάσσιο εμπόριο, οι εισαγωγές και οι εξαγωγές της Τουρκίας, είναι η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη και η Μερσίνα.
Ο πολιτικός στόχος της Ε.Ε. και της Ελλάδας είναι ο έλεγχος των βασικών λιμανιών της Τουρκίας αλλά και των ναυτικών οδών που εξασφαλίζουν τη διασύνδεση της Τουρκίας με τον κόσμο, και η μετατροπή της Τουρκίας σε κράτος ξηράς, πράγμα που προσπάθησαν άλλωστε να κάνουν και με τη Συνθήκη των Σεβρών.
Η δύση προσπάθησε να πετύχει αυτό το στρατηγικό στόχο με τη συνθήκη των Σεβρών, ενώ τα λιμάνια της Κων/λης, της Σμύρνης και της Μερσίνας καταλήφθηκαν αμέσως μετά την υπογραφή της συνθήκης κατάπαυσης του πυρός του Μούδρου και πριν την υπογραφή της ειρηνευτικής συμφωνίας.
Τις μέρες αυτές, που αποτελούν την απαρχή του 21ου αιώνα, παρατηρούμε ότι βήμα-βήμα επανέρχονται τα θέματα που απασχόλησαν την Τουρκία στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ παρατηρούμε επίσης ότι συνεχίζεται αγώνας που δίνεται για 12 ολόκληρους αιώνες για την επιβίωση και την επικράτηση των Τούρκων στην Ανατολία.

ΣΧΟΛΙΑ

Σε σχέση με το παραπάνω δημοσίευμα και εν γένει με το θέμα της πορείας της Τουρκίας προς την Ε.Ε., κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν τα εξής:
• Το μήνα Ιούλιο η τουρκική πλευρά προέβη σε συνολική εκτίμηση του θέματος Ε.Ε.-Τουρκία, εν αναμονή της επίσκεψης Βερχόιγκεν και της εταιρικής σχέσης που πρόκειται να υπογραφεί μεταξύ των δύο μερών το φθινόπωρο του 2000. Εκτιμώντας την κατάσταση, η τουρκική πλευρά θεώρησε ότι η κωλυσιεργία της Ελλάδας και η άρνησή της να απαντήσει στην πρόταση δέκα (10) σημείων του Ισμαήλ Τζεμ για οικοδόμηση μέτρων εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) στο Αιγαίο (που στην ουσία εξισώνουν τις δύο χώρες σε όσα θέματα αφορούν τα 10 αυτά σημεία), σε συνδυασμό με την ύφεση στα μέτωπα της Κύπρου και του Αιγαίου, λειτουργούν υπέρ της ελληνικής πλευράς. Και έτσι, υποστηρίζουν ότι αντί να εξασφαλισθούν συνθήκες Ε-Τ διαλόγου που θα συμπεριλαμβάνει όλα τα “προβλήματα”, παρατηρείται διολίσθηση των προβλημάτων από το διμερές επίπεδο, στο πλαίσιο των σχέσεων Ε.Ε.-Τουρκίας.
• Μετά την εκτίμηση αυτή, αποφασίσθηκε η επαναφορά στο προσκήνιο όλων των παραδοσιακών θέσεων της Τουρκίας για το Αιγαίο, την Κύπρο και τη Θράκη και η προβολή τους με επίσημα και ανεπίσημα, πλην όμως ελεγχόμενα μέσα. Ταυτόχρονα, αποφασίσθηκε η ανάδειξη και προβολή των «παραβιάσεων» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από ελληνικής πλευράς σε εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες που ζουν στο ελληνικό έδαφος.
• Ακολούθησαν οι δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων (Τζεμ, Τσακμάκογλου, κ.λ.π.), αλλά και δημοσιεύματα για το Κυπριακό, το Αιγαίο και τη Θράκη, και για τις διάφορες «μειονότητες» και για τις «καταπιέσεις» που υφίστανται από το ελληνικό κράτος.
• Η τουρκική πλευρά, με την τακτική της αυτή, προσπαθεί να επιρρίψει ευθύνες στην ελληνική πλευρά για την επιβράδυνση της Ε-Τ προσέγγισης, αφού η Ελλάδα είναι αυτή που δεν απαντά στην «ισορροπημένη» πρόταση των δέκα σημείων του I. Τζεμ, πρόταση που θα επιτάχυνε την ελληνοτουρκική προσέγγιση, σύμφωνα πάντοτε με τους τουρκικούς ισχυρισμούς.
• Ταυτόχρονα με την επαναφορά των παραδοσιακών τουρκικών θέσεων για το Κυπριακό, το Αιγαίο, τη Θράκη και τις «μειονότητες» στην Ελλάδα, η Τουρκία επιδιώκει να στείλει τα εξής πολιτικά μηνύματα στις χώρες της Ε.Ε., ενόψει της προετοιμασίας των θέσεων της Ευρώπης για τη σύναψη εταιρικής σχέσης με την Τουρκία:
1. οι Ευρωπαίοι, να αποστασιοποιηθούν από τις θέσεις και τις προσπάθειες της Ελλάδας, που στο κείμενο της εταιρικής σχέσης επιδιώκει τη σαφή αναφορά των υποχρεώσεων και των δεσμεύσεων της Τουρκίας στα θέματα που αφορούν στα Ε.Τ. προβλήματα.
2. Να μην πιεσθεί η Τουρκία για εκτεταμένη δημοκρατική μεταρρύθμιση, με βάση τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, αφού και η Ελλάδα, που είναι ήδη μέλος της Ε.Ε., «παραβιάζει» τα δικαιώματα των μειονοτήτων, που κατά την άποψη της Άγκυρας ζουν στην Ελλάδα.
Όσον δε αφορά στο δημοσίευμα του INAF, αυτό απηχεί τις θέσεις των «εσωστρεφών» ή «ορθόδοξων» Κεμαλιστών και υιοθετείται από το σκληρό πυρήνα της εξουσίας στην Τουρκία. Πρέπει να σημειωθεί ότι η τουρκική πολιτική καθορίζεται κατά βάση από τις θέσεις που περιέχονται στο δημοσίευμα αυτό.