του Γιώργου Ανεστόπουλου
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Και όποιος δεν διδάσκεται από αυτήν, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.
Τα σύννεφα του πολέμου πάντοτε προειδοποιούσαν για τον ερχομό των καταιγίδων του Άρη.
Τα Τύμπανα του Πολέμου πάντοτε ηχούν πριν την επέλαση των Φονικών Ορδών προς το «κοιμώμενον Κλινόν Άστυ».
Αλλά οι «τρυφηλοί Συγκλητικοί» της «εξευγενισμένης Αιωνίας Πόλης», ιστορικά πάντοτε αρνούνταν να δουν κατάματα την πραγματικότητα.
Σαν εκείνους τους χιλιάδες που ενώ Οθωμανικές Ορδές πολιορκούσαν την Πόλη, αντί να επανδρώσουν γενναία τις επάλξεις στο πλευρό του Αυτοκράτορά τους, έκλαιγαν τη μοίρα τους περιμένοντας Άγγελο Κυρίου να τους σώσει!
Τέτοιοι λαοί βαυκαλίζονταν, στο διάβα της ιστορίας, με την ιδέα πως…η ειρήνη τους δεν πρόκειται ποτέ να βληθεί από κανέναν.
Αδίκως προειδοποιούσαν πάντα οι Στρατηγοί ζητώντας ανώτερους εξοπλισμούς, στράτευμα, υποδομές, εκπαίδευση και ετοιμότητα – εφόσον από φύσεως είναι οι μόνοι ικανοί να διαγνώσουν τον «επερχόμενο κίνδυνο» έγκαιρα. Συνήθως, όποιος «φώναζε», λοιδορούνταν από τους Πολιτικούς ως γραφικός, ή ελάμβανε δυσμενή μετάθεση ή αποστρατεύονταν ή και διώκονταν ενίοτε.
Μέχρι που ο εχθρός έκανε αιφνιδιαστικά την επίθεσή του και άρχιζαν οι οδυρμοί και τα ατέλειωτα μοιρολόγια, εξαιτίας της μιας ήττας και πανωλεθρίας μετά την άλλη.
Και τότε, πάλι οι Στρατηγοί την πλήρωναν από τους πονηρούς Μαυροκορδάτους Πολιτικούς.
Αισχρά σύνηθες ιστορικά να διώκεται ως ανίκανος πλέον ο κάθε Στρατηγός, να φυλακίζεται, να «ξηλώνεται υποτιμητικά», να εκτελείται ή να εξορίζεται ως νέος Θεμιστοκλής, Αριστείδης, Μιλτιάδης, Αριστείδης, Αλκιβιάδης, Περικλής, Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης.
Το ίδιο κινδυνεύουν να πάθουν και σήμερα οι Δυνάμεις Ασφαλείας από τους σύγχρονους Μαυροκορδάτους – εάν δεν «προνοήσουν» έγκαιρα τόσο για την Εθνική Ασφάλεια όσο και για την «προσωπική τους».
Διότι, ανέκαθεν, οι «καλοβαλμένοι και ενδοτικοί πολιτικοί» αρνούνταν να δώσουν στις Δομές Ασφαλείας του Κράτους τους απαιτούμενους πόρους. Τους υποβίβαζαν διότι από τη φύση τους τέτοιοι πολιτικοί που ουδεμία σχέση έχουν με την Πολεμική πραγματικότητα, αδυνατούν να κατανοήσουν τι σημαίνει «Πολεμικός κίνδυνος και Προετοιμασία».
Να θυμηθούμε μήπως πως τέτοιου είδους «Πολιτικοί» είναι που χρηματοδοτούν σήμερα με μόλις 1 εκ. ευρώ την ΕΥΠ έναντι 500 εκ που λαμβάνει η ΜΙΤ από το Τουρκικό Κράτος? Τι «επίπεδο εξισορροπητικής Δράσης» να αναπτύξει η ΕΥΠ έναντι τέτοιων κολοσσιαίων χρηματοδοτήσεων από την άλλη πλευρά του Αιγαίου?
Με κάτι τέτοια άλλωστε κινδυνεύουμε να χάσουμε σύντομα ακόμη και τον «Επιχειρησιακό Έλεγχο του Αιγαίου» και να τον κερδίσουν οι Τούρκοι – μέσω ΝΑΤΟικών διαδικασιών.
Και απλώς μετά την εκάστοτε Εθνική Ήττα, οι διάφοροι «Μαυροκορδάτοι» φορτώνουν το πολιτικό κόστος στους Στρατηγούς «κόβοντας κεφαλές» άξιων Ηγετών Πολεμιστών που είχαν την «Ηθική» (πλην «απρονοησία») να μην «προφυλάξουν εαυτούς» από τους «παραπάνω», θωρακιζόμενοι «φατριακά» και δη μέσω ισχυρών Εθνικών Στρατιωτικών Συνδέσμων.
Μόνον όταν Πολέμαρχοι και Στρατηλάτες, βρέθηκαν ιστορικά στην Αρχή της Πολιτείας κατόρθωσαν να στήσουν Ισχυρές Στρατιωτικές Δομές επιτυγχάνοντας τον ιδανικό «Αποτρεπτικό Παράγοντα».
Μόνον αυτοί, εφαρμόζοντας Σιδηρά Στρατιωτική Δομή και Πειθαρχία καθοδηγούμενη από Ισχυρή Χαρισματική Ηγεσία κατόρθωναν να πλαισιώνουν τους Πολιτειακούς Μηχανισμούς (με πρώτον αυτόν της Εθνικής Ασφάλειας) με τους Βέλτιστους των Αρίστων, προσφέροντας ταυτόχρονα τους απαιτούμενους πόρους κι επιτυγχάνοντας έτσι την μέγιστη Αποτρεπτική Πολεμική Ικανότητα.
Πάντοτε στην ιστορία, η «Κάστα των Πολεμιστών» είχε σημαίνοντα λόγο στην χάραξη της Πολιτικής.
Γι’ αυτό και σε «ανάλογες περιόδους κρίσεων», οι εκάστοτε Εθνικοί Κίνδυνοι γίνονταν έγκαιρα αντιληπτοί και φυσικά αντιμετωπίζονταν αποτελεσματικά προτού βρεθούν θανάσιμα για το Έθνος εκτός ελέγχου.
Για να το επιτύχει αυτό η ιερή αυτή «Κάστα των Πολεμιστών» του Έθνους δεν επαφίονταν στις Οργανικές Επικοινωνιακές Δομές και μόνον του Στρατεύματος και των Δυνάμεων Ασφαλείας.
Πάντοτε ανέπτυσσαν και άλλες «Ομάδες», «Ομίλους Σκέψης και Δράσης». Αρχαιότερα δε, ακόμη και Ανεξάρτητες πολεμικές και πολιτικοφιλοσοφικές ταυτόχρονα «Αδελφότητες» και Τάγματα (Ναίτες, Ιωαννίτες, Τεύτονες, κλπ). Πότε φανερά, πότε αφανώς.
Ο Σκοπός ήταν να συνδυαστεί το Ξίφος με το Πνεύμα και την Ψυχή.
Η νεώτερη Ελληνική Ιστορία έχει φυσικά κι αυτή τα παραδείγματά της.
Είτε λέγονταν «Φιλική Εταιρεία», είτε «Εθνική Εταιρεία», είτε «Στρατιωτικός Σύνδεσμος», το «πνεύμα» ήταν ένα και το αυτό.
Να αναπτυχθεί μια «Αδελφότητα της Κάστας των Πολεμιστών» με προεκτάσεις φιλοσοφικές και πολιτικές.
Οι Ιεροί Αμύντορες του Έθνους επεδίωκαν πάντα, πέραν της Συμβατικής Επικοινωνίας μεταξύ τους που προέρχονταν από την Οργανική Οπλική τους Θέση, να έχουν και μια άλλη «επικοινωνία»: πιο «Βαθιά», πιο «Εσωτερική».
Μια πιο «Φιλοσοφική» και «πολιτική επικοινωνία», «ζύμωση» και δημιουργική συμμετοχή στα «Πολιτειακά Δρώμενα». Η οποία επιτυγχάνεται μόνον όταν συντελείται στα πλαίσια ενός «Ομίλου ελεύθερης πολιτικοφιλοσοφικής σκέψης».
Και όπως η δράση των Πολιτικών κομμάτων δεν είναι πάντοτε επιτυχημένη αλλά αυτό δεν αναιρεί την αναγκαιότητα των κομμάτων, έτσι και η λειτουργία των «Πολιτικοφιλοσοφικών Στρατιωτικών Συνδέσμων» ίσως ιστορικά να μην ήταν πάντοτε επιτυχής, αλλά αντιστοίχως, δεν νοείται να αναιρείται η ιστορική αναγκαιότητά τους.
Άλλωστε, τι σημαίνει «επιτυχής δράση»?
Λέγεται (από την «Επίσημη Ιστορία») ότι η δράση της «Εθνικής Εταιρείας» οδήγησε στην εθνική πανωλεθρία της ήττας του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.
Εάν μετά από αυτό τον πόλεμο όμως προέκυπτε ένα άλλο καθεστώς που θα επέλεγε να αναδείξει τα «θετικά στοιχεία» εκείνης της πλουσιότατης και σπουδαιότατης πολιτικής δράσης των αξιωματικών μελών της «Εθνικής Εταιρείας» τι θα λέγαμε άραγε σήμερα?
Ζωντανό παράδειγμα ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» που οδήγησε στο Κίνημα του Γουδή το 1909.
Επειδή οδήγησε στο Βενιζέλο και στην κυριαρχία του καθεστώτος του, αλλά και στην κυριαρχία των «Πολιτικών Επιγόνων» του (μέχρι σήμερα) ηρωοποιήθηκε η δράση του εν λόγω «Στρατιωτικού Συνδέσμου» καθώς και των Αξιωματικών μελών του ως πράξη μέγιστου πολιτικοηθικού αναστήματος και βεληνεκούς.
Εάν όμως είχε αποτύχει το Κίνημα στο Γουδή?
Πως θα είχε χαρακτηριστεί άραγε εκείνος ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος», τα μέλη του και η δράση τους?
Προδοτική μήπως?
Αντί για Πρωθυπουργοί, Υπουργοί και Στρατάρχες μήπως θα αντιμετώπιζαν φυλακές, εξορίες και εκτελέσεις?
Αντίστοιχα, ποικίλα Στρατιωτικά Κινήματα που ενίοτε προήλθαν από τέτοιους ακριβώς «Στρατιωτικούς Συνδέσμους Πολιτικοφιλοσοφικής Σκέψης» από το 1890 (για να μην πούμε από επαναστάσεως ’21), ήταν πολλά και χαρακτηρίστηκαν άλλοτε «Ηρωικά» και άλλοτε «Προδοτικά».
Ανάλογα, ποιο καθεστώς θα κυριαρχούσε μετά το εκάστοτε «Κίνημα». Δηλαδή, «ποιος θα έγραφε την Ιστορία».
Τα «Κινήματα» αυτά οδηγούσαν άλλοτε σε Κυβερνήσεις και άλλοτε σε Εξορίες, φυλακές ή εκτελεστικό απόσπασμα. Πολλάκις δε, στην σαδιστική και προκλητικά εκδικητική ατιμωτική αποστρατεία και διακοπή Μισθολογικών και Συνταξιοδοτικών Παροχών γερόντων Στρατηγών που υπηρέτησαν με σθένος για δεκαετίες το Έθνος τους.
Όσο μα όσο πίσω και αν πάμε στην Ιστορία και σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου, τα ίδια ακριβώς θα διαπιστώσουμε.
Πώς να ξεχάσουμε άραγε το ότι ο «Κινηματίας» Ιούλιος Καίσαρας δημιούργησε την Μεγάλη Ρώμη?
Πόσοι και πόσοι τον προειδοποίησαν να μην τολμήσει να «διαβεί το Ρουβίκωνα» ένοπλος και με Λεγεώνες διότι θα χάσει το κεφάλι του?
Μα και τόσοι και τόσοι άλλοι Στρατηγοί ανά τον κόσμο και την ιστορία!
Αντίστοιχα, πώς να ξεχάσουμε το πόσοι ηρωικοί Στρατηγοί εσφάγησαν διότι το «Κίνημά» τους «απέτυχε» ή διότι η κατοπινή Κυβέρνηση επέλεξε να τους «απαξιώσει» δια της εσχάτης των ποινών.
(Θα πρέπει επίσης να λάβουμε σοβαρά υπόψη πως «Στρατιωτικό Κίνημα» δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και Πραξικόπημα ή Ένοπλη Δράση κατά θεσμού και Λαού ή Δικτατορία. Σημαίνει κατά βάση «Πολιτική Σκέψη και Λόγος» που οδηγεί φυσικά σε Πολιτική Δράση. Δράση κατά κανόνα φιλολαϊκή και Πατριωτική. Μην ξεχνάμε πως αυτοί που πάντα εδίωκαν τους Στρατιωτικούς από την Πολιτική ήταν οι ίδιοι οι Μαυροκορδάτοι και οι Προύχοντες. Αυτό «λέει πολλά»).
Κοινωνικά Ατοπήματα, αρνητικές δράσεις ή μη δράσεις, αβλεψίες ή απρονοησίες «Δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων» που a priori «ξεχνιώνται» και συγχωρούνται από την επόμενη κυβέρνηση, αντιθέτως, στην περίπτωση «Στρατιωτικού Κινήματος» αποτελούν αιτία εξοντωτικών ποινών.
Φτάνοντας στο χειρότερο ατόπημα της Πολιτείας των Μαυροκορδάτων, να απαγορεύσει δηλαδή την δημιουργία και λειτουργία αυτών των ίδιων των «Πολιτικοφιλοσοφικών Στρατιωτικών Συνδέσμων». Δικαίωμα που φυσικά αναγνωρίζει σε κάθε άλλον πολίτη.
Όπως και το ότι απαγόρευσε συνολικά την συμμετοχή του στρατού στην Πολιτική διώχνοντάς τους από τη Βουλή με νομοθετική πράξη ενόσω υπηρετούν στο στράτευμα και «εμμέσως» κατά την αποστρατεία τους εφόσον δεν τους συμπεριλαμβάνουν ουσιαστικά στις «εκλογικές τους λίστες» – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Δεδομένου πια ότι ο Πόλεμος έφτασε στην πόρτα μας και διαπιστώνοντας καθημερινά την κακοδαιμονία και την αναποτελεσματικότητα στις Δυνάμεις Ασφαλείας του τόπου μας, οι Αξιωματικοί αυτών των Δυνάμεων, οι Αμύντορες του Έθνους θα πρέπει να πράξουν το μόνο λογικό. Αυτό που με θάρρος επέλεξαν και εκατομμύρια Στρατιωτικοί Ηγέτες πριν από αυτούς.
Να διαπιστώσουν επιτέλους και οι ίδιοι την ανάγκη να εμπλακούν αποφασιστικά στην πολιτική ζωή της χώρας αναβιώνοντας για μια ακόμη ιστορικά φορά τους «Στρατιωτικούς Συνδέσμους Πολιτικής Σκέψης».
Ο πολίτης κινδυνεύει καθημερινά από την εγκληματικότητα πυροδοτώντας «ανακλαστικά αυτοδικίας»….
Τα σύνορά μας κινδυνεύουν από ριψάσπιδες ενδοτικούς πολιτικούς να φτάσουν στα προ του 1880 σύνορα.
Η πείνα και η φτώχια κυριεύει μέρα τη μέρα όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα γεννώντας απόγνωση και οργή….
Οι μετανάστες, σύντομα, εάν δεν ληφθούν μέτρα, θα είναι το μισό ή και παραπάνω από το συνολικό πληθυσμό της χώρας….και δη κυρίως Ισλαμιστές….
Η κλιματική κατάρρευση, η ερημοποίηση της χώρας, η τραγική έλλειψη νερού, η άνοδος των υδάτων, η απώλεια δασών μέσω εκτεταμένων πυρκαγιών πυροδοτούν μέρα τη μέρα «ανεξέλεγκτες κοινωνικές καταστάσεις»…ασύμμετρες κλιματικές απειλές, προπομπούς κοινωνικών εκρήξεων.
Εάν οι «Αμύντορες του Έθνους» αφήσουν ακόμη λίγο να εκτραχυλιστεί αυτή η κατάσταση, μετά θα είναι πάρα πολύ αργά…..
Όταν θα έχουν να αντιμετωπίσουν πεινασμένα, εξαγριωμένα, οπλισμένα πλήθη στο εσωτερικό και ταυτόχρονες επιθέσεις στα σύνορά μας, η κατάσταση δεν θα σώζεται με τίποτα….
Το ταχύτερο θα πρέπει να ιδρυθεί ο πρώτος «Εθνικός Στρατιωτικός Σύνδεσμος Πολιτικής Σκέψης» όπου τα Στελέχη των Δυνάμεων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων θα δώσουν τη δική τους αποφασιστική συμμετοχή στην διαμόρφωση της Ελληνικής Πολιτικής Αντζέντας, ως ένα ισχυρό «Think Tank Εθνικής Ασφάλειας».
Αυτό ουσιαστικά θα προετοιμάσει το έδαφος κοινωνικοπολιτικά για την επιτυχή αντιμετώπιση των «Σκοτεινών Πολεμικών Ημερών» που έρχονται με μένος και ταχύτητα κεραυνού επάνω στο Έθνος μας.
Μέσω αυτού θα ξαναβρούν την Πολύτιμη πολιτική τους ταυτότητα οι Πολεμιστές – Φύλακες του Έθνους.
Αλλά μέσω αυτού θα ξαναχτιστεί και η Γέφυρα ανάμεσα στις Δυνάμεις Ασφαλείας και στους Πολίτες. Διότι, χιλιάδες Πολίτες ανησυχούντες για την Εθνική Ασφάλεια θα πλαισιώσουν με την δραστήρια συμμετοχή τους τα Τμήματα Ενεργών Πολιτών που θα ιδρύσουν τα ανά την Ελλάδα Παραρτήματα αυτής της αναβιώσασας «Εθνικής Εταιρείας».
Ας σκεφτούν τέλος, οι Σεβαστοί μας Ένστολοι, ότι ίσως έχουν δεν έχουν τέσσερα με πέντε χρόνια στη διάθεσή τους για να ιδρύσουν και να ωριμάσει ένα τέτοιο Πανεθνικό Πατριωτικό εγχείρημα προτού…….επιεικώς, είναι «πολύ πολύ αργά»…
Που συν τοις άλλοις, λόγω των δεκαετιών αδράνειας που έχει περιπέσει ο άτυπος αυτός Θεσμός των Στρατιωτικών Συνδέσμων, δυστυχώς, έχει χαθεί ίσως και η (άλλοτε πλούσια) Οργανωτική εμπειρία που επί δεκαετίες κάποτε σώρρευε.
Το κείμενο του Γιώργου Ανεστόπουλου δημοσιεύθηκεστην εφημερίδα Στόχος την Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008 υπό το Ψευδώνυμο Aigean Hawk.