REAL TIME |

Weather Icon
Γενικά θέματα 17 Οκτωβρίου 2008

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα*

*Λαϊκή παροιμία
Ο τουρκικός εθνικισμός είναι ένα φαινόμενο που εμφανίστηκε τα τέλη του 19ου αιώνα, με θεωρίες που εκφράστηκαν από θεωρητικούς του Κομιτάτου Ένωσης και Πρόοδος και από τους Νεοτούρκους. Με την επικράτηση του Μουσταφά Κεμάλ και την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, οι γραφειοκράτες της Άγκυρας, υπό την καθοδήγηση του Κεμάλ, άρχισαν να γράφουν την επίσημη ιστορία του τουρκικού έθνους, με βάση την οποία ο κάθε Τούρκος είναι ένα μοναδικό δημιούργημα στον κόσμο, με ειδικό γονιδίωμα που τον κάνει ανώτερο φυλετικά από όλες τις άλλες φυλές και έθνη του κόσμου…
και με αποστολή σε κάποια στιγμή το τουρκικό έθνος να επικρατήσει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Για να στηριχτεί, μάλιστα, αυτή η ρατσιστική θεωρία και να αποδειχτεί η ιδιαιτερότητα και η ανωτερότητα της τουρκικής φυλής, Τούρκοι “ιστορικοί” τουρκοποίησαν όλες τις φυλές του κόσμου που είχαν λαμπρό πολιτισμό, ανάμεσα στους οποίους και τους αρχαίους Έλληνες!
Φυσικά, οι πρώτοι που έγιναν Τούρκοι ήταν οι Κούρδοι, οι οποίοι ονομάστηκαν “ορεινοί Τούρκοι”, των οποίων το όνομα, μάλιστα, ήταν ηχοποίητο και προερχόταν από το θόρυβο που έκανε το χιόνι (καρτ-κουρτ), όταν βάδιζαν πάνω σ’ αυτό οι “ορεινοί Τούρκοι”.
Η θεωρία αυτή, παρότι υπέστη ορισμένες παραλλαγές, συνεχίζει να είνα η κυρίαρχη άποψη για την τουρκική ιστορία ανάμεσα στον “επιστημονικό” κόσμο της γείτονος χώρας και, φυσικά, ανάμεσα στην ίδια την τουρκική κοινωνία.
Η ανάδειξη του Κουρδικού, κυρίως μέσα από τη δράση του ΡΚΚ, αλλά και λόγω της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στο Βόρειο Ιράκ, με την ίδρυση του αυτόνομου κράτους του Κουρδιστάν, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση που υποχεώνει τους Τούρκους να υπαναχωρήσουν από τις ρατσιστικές τους θέσεις και να επικαλεστούν νέες θεωρίες για την ιστορία των λαών της περιοχής. Τώρα, αποδέχονται την ύπαρξη κουρδικού έθνους, πλην όμως ζητούν από τους Κούρδους να …αφήσουν τους εθνικισμούς (εξ ού και η παροιμία που επικαλεστήκαμε στην επικεφαλίδα μας) και να αποδεχτούν ότι συνυπήρχαν αρμονικά επί χίλια χρόνια, ότι δεν σκλαβώθηκαν ποτέ, ότι δεκάδες επαναστάσεις που καταπνίγηκαν στο αίμα από τους Οθωμανούς και τους Τούρκους δεν συνέβησαν ποτέ και ότι ποτέ δεν υπέστησαν τις καταπιέσεις του φασιστικού κεμαλικού καθεστώτος.
Μια από τις απόπειρες για “εξομάλυνση” των σχέσεων Τούρκων και Κούρδων είναι και το άρθρο του δημοσιογράφου της εφημερίδας Μιλλιέτ, Ταχά Άκγιολ, που ακολουθεί.

Η θέση των Κούρδων στην ιστορία μας
Τα επίσημα θεμέλια της δικής μας ιστορίας ρίχτηκαν τη δεκαετία του 1930. Με βάση τα θεμέλια εκείνα, τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό τον δημιούργησαν οι Τούρκοι “Κρακ”. Οι αρχαίοι πολιτισμοί της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας ήταν έργα των “Αρχαίων Τούρκων”… Ακόμα και η ιστορία των Ούννων, των Μογγόλων και των Κιπτσάκων, αγιοποιήθηκαν, αφού βαφτίστηκαν τουρκικές.
Με αυτόν τον τρόπο, όμως, η ιστορίας της περιόδου των Σελτσουκιδών και των Οσμανιδών έμενε στο περιθώριο.
Το 1939 ελήφθη απόφαση η κατάσταση αυτή να διορθωθεί, χωρίς όμως να αλλάξει η ουσία της επίσημης ιστορίας μας.
Ενώ στην ουσία το “έθνος” μας ήταν αποτέλεσμα της πρόσμειξης των αρχαίων φυλών και πολιτισμών της Ανατολίας με τις φυλές και την ιστορία των Σελτζουκιδών και των Οσμανιδών. Οταν δίδουμε στον πολίτη της Ανατολίας μια (εθνική) ταυτότητα, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και την ιστορία. Σελτζουκίδες, Οσμανλίδες, Δημοκρατία…
Δηλαδή, στην ταυτότητα δεν πρέπει να δίνουμε εθνική-εθνοτική διάσταση, αλλά μια διάσταση γεωγραφική -Τουρκία- με βάση την ιστορία.
Σε μια τέτοια ανάγνωση της ιστορίας, συναντά κανείς δυο πολύ σημαντικά πράγματα:
-Τη συνάντηση Τούρκων και Κούρδων,
-Την συμβίωση Τούρκων και Κούρδων επί μια χιλιετία.

Η συνάντηση Τούρκων και Κούρδων
Με βάση την “εθνοτική” ανάγνωση της ιστορίας από πλευράς των Κούρδων, η ΝΑ Ανατολία είναι η “κοιτίδα των Κούρδων”, την οποία έχουν “καταλάβει” οι Τούρκοι από το 1071. Δηλαδή, αντί να θεωρούν ότι το 1071 είναι η χρονολογία που συναντήθηκαν οι Τούρκοι με του Κούρδους, γράφουν και ισχυρίζονται ότι τότε άρχιαν οι συγκρούσεις μεταξύ Κούρδων και Τούρκων.
Ομως, η παραδοσιακή πατρίδα των Κούρδων δεν ήταν στην Ανατολία, ήταν αρκετά νότια της λίμνης Βαν, στην περιοχή Καρδούχοι (Carduchi), του δυτικού Ιράν. Η περιφέρεια του Κουρδιστάν, που ίδρυσε ο σουλτάνος Sencer.
Η ανατολική Ανατολία την περίοδο εκείνη ήταν έδαφος πρώτα της Ρωμαικής και μετά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και στην περιοχή εκείνη ζούσαν Αρμένιοι, Ασύριοι, Ελληνες, ενώ στην περιοχή του Ντιγιαρμπακίρ ζούσαν χριστιανοί Αραβες.
Με την εμφάνιση στην περιοχή του στρατού των Αβασσιδών, άρχισαν να εγκαθίστανται στην περιοχή Μουσουλμάνοι Αραβες και φυλές Κούρδων και πιο μετά φυλές Τουρκομάνων.
Το 1071, στο στρατό του Αρπαρσλάν συμμετείχαν και 10.000 Κούρδοι, που είναι η πρώτη συνάντηση Τούρκων και Κούρδων εναντίον των Βυζαντινών.
Η ίδρυση Δουκάτου Σταυροφόρων το 12ο αιώνα στην περιοχή της Ούρφα (Εδεσσα, σ.τ.μ.) δείχνει ότι την περίοδο εκείνη στην περιοχή κατοικούσαν χριστιανοί. Με την κατάληψη της περιοχής της Ανατολικής Ανατολίας από τους Σελτσούκους Τούρκους, οι Κούρδοι επεκτάθηκαν ανατολικά του Ευφράτη.

Οι μετακινήσεις των πληθυσμών
Την περίοδο που προχωρούσαν οι Τουρκομάνοι προς το Αιγαίο, την εποχή των Εγιουπιδών, οι Κούρδοι επεκτείνονταν προς τα ανατολικά του Ευφράτη. Στη διάρκεια της διαμάχης Οσμανλιδών και Σαφαβιδών, σουνίτες Κούρδοι του Ιράν εγκαταστάθηκαν στην Ανατολία, ενώ αλεβίτες (σιίτες) Τουρκομάνοι έφυγαν από την Ανατολία και εγκαταστάθηκαν στο Ιράν. Οι κουρδικοί πληθυσμοί που κατοικούν στην ανατολική Ανατολία δεν είναι φυλετική συνέχεια των Χουριτών και των Μιτανιδών που ζούσαν στν περιοχή κατά την αρχαιότητα, όπως ισχυρίζονται οι φυλετιστές-εθνικιστές Κούρδοι, αλλά απόγονοι εκείνων που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, μετά την κατάληψή της από τους Σελτσούκους και τους Οσμανλίδες. Τους αιώνες που πέρασαν οι λαοί μας αναμείχθηκαν και εκείνοι που κατοικούσαν στα βουνά αφομοιώθηκαν και έγιναν Κούρδοι, ενώ εκείνοι που ακοικούσαν στις πεδιάδες έγιναν Τούρκοι.
Στο Şerefname, που θεωρείται μια από τις σημαντικές ιστορικές πηγές των Κούρδων, αναφέρεται ότι ο πρέσβης που έστειλε ο Oğuz Han στον προφήτη Μωάμεθ ήταν Κούρδος. Αυτό είναι πράγματι μια σοβαρή ιστορική αλήθεια, που εκτός από την ύπαρξη των Κούρδων, δείχνει και τη συνύπαρξη και τη συνεργασία των δυο πλευρών.
Όρολογίες και ισχυρισμοί που χρησιμοποιούν οι φυλετιστές Κούρδοι εθνικιστές όπως “αυθεντική πατρίδα των Κούρδων η οποία καταπατήθηκε και σκλαβώθηκε από τους Τούρκους” είναι ένας μύθος που δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότηα και το μόνο που κάνει είναι να τρέφει τον κουρδικό φυλετικό εθνικισμό.
Πηγές:
– C. L. Brownson, Xenοphon, Anabasis, Harvard 2001.
– Urfalı Mateos Vekayinamesi, TTK 1987.
– Claude Cahen, Osmanlılardan Önce Anadolu, Tarih Vakfı 2000.
– Rene Grosset, Ermenilerin Tarihi, Aras 2005.
– Steven Ruinciman, Haçlı Seferleri Tarihi, cilt 1, TTK 1986.
– Osman Turan, Doğu Anadolu Türk Devletleri Tarihi, Ötüken 2004.
– Işın Demirkent, Urfa Haçlı Kontluğu Tarihi, iki cilt, TTK 1990.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube