Του Σάββα Καλεντερίδη
Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Le Figaro, Alexander Adler, που συμμετείχε σε εκδήλωση παρουσίασης του ντοκυμαντέρ, “Το τελευταίο τρένο”, επέκρινε τη στάση του προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, απέναντι στην Τουρκία.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν είκοσι εβραίοι που διασώθηκαν καταφεύγοντας με τρένα στην Τουρκία, όταν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι εβραίοι ήταν υπό διωγμό από το καθεστώς των Ναζί. Οι διασωθέντες εξέφρασαν τις ευχαριστίες τους στην Τουρκία.
Στη δεξίωση που ακολούθησε, ο εκ των αρχισυντακτών της Figaro, Alexander Adler, τόνισε ότι “η Τουρκία είχε πάντα ανοιχτή την αγκαλιά της κατά τη διάρκεια της ιστορίας στους εβραίους και ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πολλοί εβραίοι της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας, με τη βοήθεια Τούρκων διπλωματών κατέφυγαν στην Τουρκία και κατόρθωσαν να σωθούν. Τα γεγονότα της περιόδου εκείνης δεν είναι πολύ γνωστά. Τα έχω συζητήσει με τον Alexis Weissenberg (εβραίος πιανίστας που κατέφυγε από τη Βουλγαρία στην Τουρκία) και με τον πρώην πρέσβη του Ισραήλ στις ΗΠΑ, Meir Rosen. Όμως δεν τα συζήτησα με τον Σαρκοζί. Πιστεύω ότι ο ίδιος θα πρέπει να συζητήσει λίγο με τον πατέρα του”.
Με την τελευταία αναφορά του ο Adler, επικαλούμενος την εβραϊκή καταγωγή του πατέρα του Γάλλου προέδρου, που κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη, θέλησε να επικρίνει τον Νικολά Σαρκοζί για την “αντιτουρκική” στάση που, όπως θεωρεί ο ίδιος και ορισμένοι άλλοι, τηρεί απέναντι στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Ο Adler, που θεωρείται από τους πιο αξιόλογους διανοούμενους της Γαλλίας, συνεχίζοντας τους επαίνους στην Τουρκία τόνισε ότι οι Τούρκοι είναι ένα περήφανο έθνος, γι’ αυτό δεν διαφημίζουν συνεχώς όσα έχουν κάνει (κάτι παραπάνω ξέρουν από σας κ. Adler και δεν το κάνουν, δεν τους συμφέρει καθόλου), δεν υπερασπίζονται όπως πρέπει τον εαυτό τους. Ο Adler συνεχίζοντας είπε: “Αφού οι Τούρκοι φίλοι μας δεν τον κάνουν οι ίδιοι, πρέπει να το κάνουμε εμείς. Έχουμε χρέος απέναντι στο τουρκικό κράτος”.
Ο εβραίος παπούς του Adler είχε εργαστεί στην κατασκευή του σιδηροδρόμου της Βαγδάτης και όταν άρχισε ο Χίτλερ να βάζει στο στόχαστρο τους εβραίους, τη δεκαετία του ’30, κατέφυγε στην Τουρκία.
Στην ίδια εκδήλωση μίλησε και ο ειδικός εκπρόσωπος του Νικολά Σαρκοζί για την Τουρκία, Pierre Lelouche, ο οποίος είπε ότι η εικόνα της Τουρκίας δεν είναι καλή και ότι πρέπει όλοι οι παριστάεμενοι να γίνουν καλοί πρέσβεις της χώρας αυτής στην ίδια τη στη Γαλλία, ενώ ταυτόχρονα κατηγόρησε ορισμένους για κακόβουλη στάση απέναντι στην Τουρκία. Συγκεκριμένα ο Lelouche είπε: “Η εικόνα της Τουρκίας στη Γαλλία δεν είναι καλή και αυτό την αδικεί. Δεν πρέπει να αφήσουμε κάποιους να κάνουν φτηνά παιχνίδια στην πλάτη ενός λαού. Πρέπει να γίνουμε εμείς οι καλοί πρέσβεις της Τουρκίας στη Γαλλία”. Ο Lelouche, που είναι βουλευτής του κόμματος του Σαρκοζί (UMP), με την τελευταία φράση του ενοούσε προφανώς τον αρμενικής καταγωγής Patrik Deveciyan, στέλεχος του κόμματος και συνεργάτης του Σαρκοζί, που είναι από τους πρωταγωνιστές του αγώνα που γίνεται για τη δικαίωση των Αρμενίων που υπέστησαν την πρώτη και πιο βάρβαρη Γενοκτονία του 20ού αιώνα από τους Τούρκους.
Να σημειωθεί ότι η Τουρκία, που είναι υπεύθυνη και για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης και της Ανατολίας, τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Κούρδων, που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τηρούσε ευμενή ουδετερότητα υπέρ του Χίτλερ, με τον οποίο ο τότε πρόεδρος της Τουρκίας, Ισμέτ Ινονού, τηρούσε ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας.
Δηλαδή, σύμφωνα με τη λογική του γαλλοεβραίου διανοούμενου, που επικεντρώνεται μόνο σε ένα γεγονός που τον συμφέρει και κλείνει τα μάτια στη βοήθεια που προσέφερε η Τουρκία στο Χίτλερ και τους Ναζί, εξ αιτίας της οποίας έχασαν τη ζωή τους εκατομμύρια εβραίοι και δεκάδες εκατομμύρια Ευρωπαίων, η Ευρώπη θα πρέπει να πληρώσει το αντίτιμο της όποιας βοήθειας και συνεισφοράς σε μερικές εκατοντάδες ή έστω χιλιάδες εβραίους, έλληνες και άλλους καταδιωγμένους από τους Ναζί και να πάρει η Τουρκία το εισητήριο για την Ε.Ε., χωρίς αυτή η χώρα να αναγνωρίσει και να καταδικάσει τις γενοκτονίες Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων και Κούρδων και να προσαρμοστεί σε όσα επιβάλλει ο νομικός και πολιτικός πολιτισμός της Ευρώπης.
Ως διανοούμενος που είναι, δεν έχει παρά να διαβάσει τα απομνημονεύματα του μεγάλου ανθρωπιστή, επίσης εβραίου, Χένρι Μοργκεντάου ή αν προτιμά κάτι πιο πρόσφατο, τον βραβευμένο με Νόμπελ λογοτεχνίας, Ορχάν Παμούκ, για να νοιώσει καλύτερα και βαθύτερα το “μεγαλείο” της Τουρκίας και την “υπερηφάνεια” του τουρκικού έθνους.
Τέλος, η εξύμνηση μιας χώρας που έχει διαπράξει και διαπράττει γενοκτονίες και εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητος, αποτελεί τη μεγαλύτερη ύβρι στα θύματα της Γενοκτονίας, όχι μόνο των αρμενίων, των ελλήνων, των ασσυρίων και των κούρδων, αλλά και των ίδιων των εβραίων.

Πηγή: ΖΑΜΑΝ