Από τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο
www.andrianopoulos.gr

Το εθνικιστικό παραλήρημα του Σκοπιανού Πρωθυπουργού τον οδηγεί σε αδιέξοδα πολύ επικίνδυνα για την σταθερότητα της περιοχής αλλά και για τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων. Το ζήτημα δεν είναι αν θα φέρει σε δύσκολη θέση την Αθήνα, όπως με αφέλεια ο ίδιος δείχνει να πιστεύει. Ο κίνδυνος είναι πως πιθανότατα θα τινάξει στον αέρα την ασφάλεια της χώρας του και πιθανότατα να προκαλέσει καινούργιες εντάσεις στην νότια Βαλκανική.
Η στάση του νομιμοποιεί απόλυτα μιά ενδεχόμενη αλλαγή στάσης των Αθηνών. Που σε συνεννόηση η όχι με την Βουλγαρία είναι σε θέση να απειλήσει αυτή την ίδια την ύπαρξη της μικρής του χώρας. Δεν θα είναι πλέον απίθανο να αρχίσουν να ακούγονται στην Ελλάδα φωνές για θέματα σεβασμού δικαιωμάτων μειονοτήτων μέσα στην ίδια την γειτονική χώρα και να γίνονται αναφορές στην κατάσταση του Αλβανόφωνου πληθυσμού. Παρά τους σχετικούς κινδύνους που μιά τέτοια κίνηση περιέχει για όλους, ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός οφείλει να καταλάβει πως ενδεχόμενα θα προκαλέσει τις αντιδράσεις των ακραίων και θα εισέλθει σε περιπέτειες αυτός και η χώρα του αν συνεχίσει πάνω στην γραμμή των προκλήσεων.
Με βάση επίσης την ίδια την κίνηση των Σκοπιανών, να επιδιώξουν δηλ. την ιστορική τους ταύτιση με τους Μακεδόνες του Αλέξανδρου ενώ ταυτόχρονα δεν αρνούνται την φυλετική τους προέλευση από τους Σλαύους εποίκους της περιοχής κατά τον 6ο αιώνα, θα προκληθούν νέες πηγές αναστατώσεων. Οι γείτονες Βούλγαροι θα επιμείνουν εντονότατα στην Σλαυική βάση της εθνοφυλετικής προέλευσης του μη Αλβανόφωνου λαού της περιοχής. Ενώ στην Ελλάδα ήδη γράφτηκαν σχόλια για έγερση διεκδικήσεων στη βάση του (βίαιου;) εκσλαυισμού των ελληνικής καταγωγής Μακεδόνων. Εφ΄ όσον επίσημα σήμερα αυτο-ταυτίζονται οι κάτοικοι των Σκοπίων με τα Μακεδονικά – Ελληνικά φύλλα της αρχαιότητας, υποδηλώνεται η ύπαρξη καταπιεσμένης ελληνικής συνείδησης που θα μπορούσε να απελευθερωθεί. Ο κ. Γκρουέφσκι δηλαδή σκάβει τον λάκκο μέσα σον οποίο ο ίδιος κινδυνεύει βρεθεί.
Οι ασκοί του Αιόλου υπάρχει πιθανότατα κίνδυνος να ανοίξουν. Και να ξεσπάσουν θύελλες. Στο συναρπαστικό του βιβλίο, και δυστυχώς μη μεταφρασμένο στα ελληνικά, Κατάκτηση (Conquest: How Societies Overwhelm Others. Oxford: Oxford Univ. Press, 2008) o David Day περιγράφει διεξοδικά την «τεχνική» της έγερσης εθνικών διεκδικήσεων, της μετατροπής τους σε υπαρκτό πολιτικό ζήτημα, της απειλούμενης ρήξης και της τελικής απόληξης με βάση τους συσχετισμούς δύναμης των εμπλεκομένων. Καλό θα ήταν ο κ. Γκρουέφσκι να μελετήσει βαθιά την σχετική πραγματεία. Ωστε να συνειδητοποιήσει το ναρκοπέδιο στο οποίο οδηγεί την χώρα του.
Αποτελεί όμως η «Κατάκτηση» καλό αντικείμενο μελέτης και για τις δικές μας πολιτικές ηγεσίες. Για να συναισθανθούν τις παγίδες και να νοιώσουν την ανάγκη γρήγορων κινήσεων απεμπλοκής πριν τα πράγματα πάρουν στροφές ανεπίστρεπτης αντιπαλότητας με καταστρεπτικές τελικές συνέπειες. Οφείλουμε πάντα να θυμόμαστε πως ο εθνικισμός και οι διεκδικήσεις δεν υπήρξαν τα σύγχρονα χρόνια ιδανικοί σύντροφοι της πορείας του έθνους μας.