Για άλλη μια φορά παίχτηκε το θέατρο του παραλόγου στην Κύπρο, με τον τουρκικό εθνικισμό να εκδηλώνεται με τον πλεόν προκλητικό τρόπο, δια στόματος του”μετριοπαθούς” Ερντογάν, ο οποίος ξεπέρασε σε αθλιότητα ακόμη και τους Τούρκους στρατηγούς που βρίσκονται στη φυλακή κατηγορούμενοι για συμμετοχή στην εθνικιστική-φασιστική τρομοκρατική οργάνωση ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ.

Ο Ερντογάν, απευθυνόμενος στους υπόδουλους στον τουρκικό κεμαλικό φασισμό Τουρκοκύπριους, δήλωσε επί λέξει τα εξής:

“Η ειρήνη θα καταστεί δυνατή στη βάση της αποδοχής της πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί στο νησί. Ουδείς, πραγματικά ουδείς να μην περιμένει ότι οι Τουρκοκύπριοι θα δεχτούν να ζήσουν ως μειονότητα στο νησί και να υποχωρήσουν από το δικαίωμα της δικής τους διοίκησης και από έναν συνεταιρισμό που θα στηρίζεται στη βάση της ισότητας των δυο κοινοτήτων. Ουδείς να μην κάνει κενά όνειρα και να μη συνεχίζει τις προσπάθειες για αλλαγή των παραμέτρων αυτών. Η μόνιμη λύση είναι δυνατόν να προέλθει μόνον με έναν συνεταιρισμό στον οποίο οι Τουρκοκύπριοι και η “ΤΔΒΚ” θα είναι ισότιμοι συνιστώντες εταίροι. Αυτή η δικοινωτική λύση πολιτικής ισότητας των δυο πλευρών, θα οικοδομηθεί με την ενεργό συμμετοχή και έγκριση των εγγυητριών δυνάμεων, όπως είναι η Τουρκία. Είναι γνωστό ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά έχει επιδείξει ενεργό ενδιαφέρον για τη λύση. Μπροστά σε αυτή την εποικοδομητική στάση της τουρκοκυπριακής πλευράς, η άλλη πλευρά θα πρέπει να πάψει να παραποιεί την πραγματικότητα και να αναζητεί άλλους συνομιλητές για το θέμα και να αποδεχτεί ότι η λύση είναι δυνατή μόνον με έναν συνεταιρισμό μεταξύ των δυο ισοτίμων λαών”.

Δηλαδή, η Τουρκία επέβαλε ένα καθεστώς με την απόβαση του Αττίλα, το 1974, και υπό την απειλή των όπλων εκβιάζει την Κύπρο, την Ελλάδα, την Ε.Ε., τον ΟΗΕ και τη διεθνή κοινότητα να αποδεχτεί τις “παραμέτρους που έχουν διαμορφωθεί στο νησί”, αψηφώντας προκλητικά τα ψηφίσματα του Σ.Α. του ΟΗΕ, που ζητούν απόσυρση των δυνάμεων κατοχής από το νησί.

Την ίδια στιγμή, με προκλητικότατες κινήσεις προσπαθεί να δημιουργήσει παρόμοιες “παραμέτρους” στη Θράκη (μετά τους βουλευτές-γκρίζους λύκους, αναμένεται τις προσεχείς ημέρες επίσκεψη 50 βουλευτών του κόμματος του Ερντογάν στην ελληνική Θράκη), για να απαιτήσει-εκβιάσει πολιτικές λύσεις που επεξεργάζεται το ισλαμοφασιστικό κατεστημένο της Άγκυρας.

Όταν όμως τίθενται ανάλογα ζητήματα για τα είκοσι εκατομμύρια Κούρδους που κατοικούν στην Τουρκία, οι Τούρκοι μπερδεύουν τα λόγια τους, παθαίνουν γλωσσοδέτη και αρκούνται σε δηλώσεις του τύπου: Δεν υπάρχουν Κούρδοι στην Τουρκία, όσοι κατοικούν στην Τουρκία είναι Τούρκοι, ή οι πιο ¨προοδευτικοί” και “δημοκράτες” ισχυρίζονται ότι οι Κούρδοι δεν χρειάζονται δικαιώματα ανάλογα με αυτά που διεκδικεί η Τουρκία για τους Τούρκους της Κύπρου και της Θράκης, γιατί απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που έχουν και οι άλλοι πολίτες της Τουρκίας, ξεχνώντας τα 4.000 καμένα κουρδικά χωρία, τα 3 εκατομμύρια πρόσφυγες, τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς Κούρδους, που δολοφονήθηκαν από το τουρκικό κράτος, την απαγόρευση της κουρδικής γλώσσας, τις ανελέητες διώξεις, τους βασανισμούς και πόσα άλλα…

Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα είχε κάποτε το δικαίωμα και τη δυνατότητα να επικαλείται τα δικαιώματα των Κούρδων ή να δείχνει την αλληλεγγύη της στον αγωνιζόμενο κουρδικό λαό, για να φρενάρει και να αμυνθεί στην τουρκική επεκτατική πολιτική.

Τώρα, μετά την εμπλοκή της στην παράδοση του Οτζαλάν στους διώκτες του Τούρκους, έχει στερηθεί αυτής της δυνατότητας και παραμένει θεατής των εξελίξεων, περιμένοντας από τους Τούρκους να σεβαστούν το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Και όλοι γνωρίζουμε που έχουν γραμμένο οι Τούρκοι το διεθνές δίκαιο, τη διεθνή νομιμότητα και τη διεθνή κοινότητα. Οι γενοκτονίες Ελλήνων και Αρμενίων και η συνεχιζόμενη εθνοκάθαρση σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο είναι ζωντανά παραδείγματα.

Μήπως κάποτε θα πρέπει εμείς οι Έλληνες να αναλύσουμε προσεκτικά τη στάση της Τουρκίας απέναντι στον Ελληνισμό τα τελευταία 50 χρόνια και να διδαχτούμε από την ιστορία;